Wiecznie zielone drzewo oliwne znane jest od dawna, opisuje się je nawet w najstarszych mitach i legendach. Już w Starym Testamencie opiewano urok gajów oliwnych, a gołębica z gałązką drzewa oliwnego w dziobie była zwiastunem kresu potopu. W mitologii greckiej i rzymskiej oliwka była symbolem odporności i witalności.
W Polsce oliwa z oliwek pojawiła się wraz z nastaniem chrześcijaństwa, jednak przez całe wieki używano jej wyłącznie do celów liturgicznych: namaszczania niemowląt, królów oraz zmarłych. Na stole znalazło się dla niej miejsce dopiero od czasów panowania królowej Bony, która wprowadziła nowe zwyczaje żywieniowe.
Oliwki, drobne, niepozorne owoce, kryją w sobie nieprawdopodobne bogactwo składników odżywczych, stworzonych do pielęgnacji ciała.
Drzewa oliwne są uprawiane od co najmniej 5500 lat. Za rozpowszechnienie jego uprawy w basenie Morza Śródziemnego odpowiedzialni są Fenicjanie. Oliwki są drzewami długowiecznymi, niezbyt wymagającymi; poza basenem Morza Śródziemnego uprawia się je również na Bliskim Wschodzie.
Oliwka europejska jest gatunkiem uprawianym w basenie Morza Śródziemnego oraz w wielu innych obszarach charakteryzujących się ciepłym klimatem, jak Wyspy Kanaryjskie, Krym, Kaukaz, Kalifornia, czy Jamajka. Jest wiecznie zielonym, długowiecznym drzewem; może żyć nawet do 1000 lat. Drewno tego drzewa jest trwałe, używa się go między innymi w snycerstwie. Owoce drzewa są małe, przypominają swym kształtem małe śliwki. Ich zbiór rozpoczyna się we wrześniu, kiedy są zielone, a kończy w lutym, gdy są dojrzałe; mają wtedy ciemną, granatową lub czarną skórkę. Owoce są bogate w związki mineralne takie jak fosfor, potas i żelazo, zawierają ponadto witaminy z grupy B, prowitaminę A, witaminę C oraz E. Są niezwykle kaloryczne: 100 gramów oliwek to około 150 kalorii. Świeże owoce można jeść na surowo, są one jednak raczej nietrwałe, dlatego konserwuje się je na różne sposoby. W sklepach można znaleźć na przykład oliwki drylowane, marynowane, solone, nadziewane papryką, kaparami, czosnkiem, anchois. W kuchni najczęściej używa się ich jako zakąski lub dodatku do dania, na przykład sałatki.
Jako surowiec zielarski wykorzystuje się liście oliwki; ekstrakt z nich uzupełnia codzienna dietę o niezbędne składniki odżywcze, głównie w polifenole, wzmacniające ogólną odporność organizmu oraz wykazujące się działaniem antyoksydacyjnym.
Drzewa oliwne swoja niezwykłą wytrzymałość oraz odporność na choroby oraz szkodniki zawdzięczają oleuropeinie, gorzkiej substancji znajdującej się przede wszystkim w ich liściach. Badania wykazały, że oleuropeina znacząco wspomaga siły obronne organizmu. Liście oliwne polecane są do stosowania przy infekcjach drożdżami, grzybicy stóp, paznokci, owłosionej skóry głowy. Mają działanie przeciwapsożytnicze, antygrzybiczne, normalizują ciśnienie tętnicze oraz poziom cukru, zwiększa przepływ krwi w naczyniach wieńcowych, obniża poziom złego cholesterolu.
Oliwa z oliwek jest niezastąpionym produktem do stosowania w kuchni i kosmetyce, najwartościowsza jest oliwa Extra Virgin, uzyskana z pierwszego tłoczenia na zimno dojrzałych owoców. Po odwirowaniu jest zupełnie czysta i bezbarwna. W wyniku dalszego tłoczenia uzyskuje się oliwę prowansalską. Właściwości zdrowotne oliwy z oliwek są znane i cenione na całym świecie. Zawiera ona duże ilości kwasu oleinowego, powodującego spadek zachorowań na astmę i alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa. Jest bogata w witaminy A, D, K i E, jest pomocna przy kamicy żółciowej, miażdżycy, zaparciach, nieżycie i owrzodzeniu żołądka, zapobiega tworzeniu się wolnych rodników. Ma doskonały wpływ na pracę układu trawiennego, spowalnia procesy starzenia, wspomaga wzrost kości u dzieci. Powinna być stałym produktem w diecie osób z cukrzycą ponieważ świetnie asymiluje cukry i normalizuje ich poziom we krwi.
Z powodzeniem można stosować ją również jako kosmetyk. Smarowanie nią skóry nada jej promienny, zdrowy wygląd, zwarte w niej cenna składniki wchłoną się praktycznie natychmiast. Działa jak naturalny filtr UV, zabezpiecza skórę przed szkodliwymi skutkami opalania; jednakże na wszelki wypadek nie powinno się zawsze zastępować oliwą kremu z filtrem. Zawiera bardzo cenną witaminę F, która jest jednym ze składników naturalnej bariery chroniącej skórę przed nadmierną utratą wilgoci. Odbudowuje płaszcz lipidowy naskórka, przywraca mu naturalną barierę ochronną. Jest doskonała dla osób z suchą skórą; koi ją, likwiduje szorstkość, zabezpiecza przed odwodnieniem. Bardzo dobrym pomysłem, wskazanym właśnie dla osób o suchej skórze są ciepłe kąpiele z dodatkiem paru łyżek oliwy. Masaż nią pobudza krążenie krwi, co świetnie wpływa na stan skóry; jest po takim zabiegu lepiej odżywiona i gładsza. Oliwę z oliwek można nakładać również na włosy, szczególnie suche i zniszczone, widocznie poprawi ich stan i sprawi, że nabiorą pięknego połysku. Włosy z nałożoną na nie oliwą należy zawinąć w ręcznik, pozostawić na dwadzieścia minut, następnie umyć je. Zabieg powinno się przeprowadzać średnio dwa razy w tygodniu, jest niewskazany przy włosach skłonnych do przetłuszczania.
Polacy powoli przekonują się do oliwy z oliwek, coraz częściej gości ona w naszych kuchniach i zastępuje zwykły olej roślinny i tłuszcze zwierzęce takie jak smalec. Ma doskonały smak, można ją stosować do smażenia (w niezbyt wysokiej temperaturze), do sałatek, słynnego sosu vinegrette. Zawsze warto wybierać oliwę Extra Virgin, naturalnie mętną, o zielonkawo – żółtawym kolorze, zawiera ona do trzydziestu procent więcej wartościowych, naturalnych przeciwutleniaczy niż oliwa rafinowana.
Źródło:http://www.czytelnia.aptekavolfarm.pl/cudowna-oliwa-z-oliwek/
Marzenie miłośnika oliwy – jej szeroki wybór/fot. Josh Hallett/CCA
Czy na oliwie z oliwek można smażyć? Sam wiele razy zastanawiałem się nad tym słysząc opinie a to kategorycznie zakazujące smażenia na oliwie z oliwek, a z drugiej strony będąc świadomym, że we Włoszech, Grecji i Hiszpanii na codzień smaży się na oliwie. Czy opinie na temat smażenia na oliwie są poparte jakimikolwiek argumentami, czy po prostu bazują na ogólnie zasłyszanych opiniach?
oliwaoliwna 